ข้อมูลทั่วไปและคำถามที่พบบ่อย

ข้อกำหนดและที่มา

ในบริบททางกฎหมาย การคุ้มครองข้อมูลหมายถึงการคุ้มครองข้อมูลส่วนบุคคลโดยเฉพาะ ซึ่งก็คือข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับบุคคลธรรมดา.

สิ่งนี้ชี้ให้เห็นถึงที่มาของการคุ้มครองข้อมูล: การคุ้มครองข้อมูลเป็นการแสดงออกถึงสิทธิในการกำหนดข้อมูลส่วนบุคคลด้วยตนเอง ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของสิทธิทั่วไปในความเป็นส่วนตัวด้านข้อมูล โดยเริ่มต้นจากการออกแบบให้เป็นสิทธิในการปกป้องจากการเฝ้าระวังของรัฐ (กรณีสำคัญ: “Volkszählungsurteil” หรือคำวินิจฉัยเกี่ยวกับการสำรวจสำมะโนประชากร) แม้ว่ากฎหมายพื้นฐานของเยอรมนี (German Basic Law) จะไม่ได้กำหนด “บทบัญญัติการคุ้มครองข้อมูล” โดยเฉพาะ แต่การคุ้มครองข้อมูลตามมาตรา 2 วรรค 1 ประกอบกับมาตรา 1 วรรค 1 ของกฎหมายพื้นฐานดังกล่าวก็ได้รับสถานะเป็นสิทธิขั้นพื้นฐานตามรัฐธรรมนูญ

รัฐเฮสเซิน (Hesse) ซึ่งเป็นที่ตั้งของสำนักงานกฎหมาย KARST มีบทบาทสำคัญในพัฒนาการของกฎหมายคุ้มครองข้อมูล โดยมีกฎหมายคุ้มครองข้อมูลฉบับแรกผ่านการอนุมัติที่นั่นในปี พ.ศ. 2513 (1970) ตั้งแต่นั้นมา กฎหมายด้านนี้ได้พัฒนาไปสู่ปรากฏการณ์ระดับโลก โดยมีขั้นตอนสำคัญ เช่น พระราชบัญญัติการคุ้มครองข้อมูลของรัฐบาลกลาง (BDSG) และล่าสุดก็คือระเบียบว่าด้วยการคุ้มครองข้อมูลทั่วไป (GDPR) ซึ่งทำให้การคุ้มครองข้อมูลกลายเป็นส่วนสำคัญของสังคมข้อมูลสมัยใหม่ นอกจากนี้ ประเทศไทยก็ได้ออกกฎหมายคุ้มครองข้อมูลส่วนบุคคลฉบับใหม่ คือ พระราชบัญญัติคุ้มครองข้อมูลส่วนบุคคล พ.ศ. 2562 (PDPA) ซึ่งเป็นกฎหมายคุ้มครองข้อมูลสมัยใหม่ที่เพิ่งผ่านการบังคับใช้ไม่นานนี้